skłamałabym … prawie trzylatkiem <3 – bowiem do 3 urodzin brakuje 6 dni. Od pewnego czasu zapisuję nasze rodzinne dialogi, rozśmieszające powiedzonka, gdyż szkoda aby zostały zapomniane. Aleks bardzo szybko zaczął mówić, gdy teraz oglądam ten i ten filmik, to serio rozczula mnie na maxa! Miał wtedy 19/20 miesięcy. W między czasie otrzymywałam od Was dużo pytań, m.in: Jak to możliwe, że on tak ładnie mówi? Wtedy postanowiłam, że napiszę ten post, w którym wyjaśnię, co mogło mogło wpłynąć na jego łatwą mowę, nie twierdząc, że to klucz do sukcesu. Nadal tego klucza nie znalazłam. Każde dziecko jest inne i każde z nich określa własne indywidualne tempo oraz rytm. Dziś nie o tym, dziś zapraszam Was na małą dawkę humoru <3

Kładąc się do łóżka z Aleksem, sięgam po książkę, ale pytam:
M: Aleks, a może Ci zaśpiewam?
A: Nie mamuś, wiesz … ja już mam dosyć Twojego śpiewania. Weź książkę, tak będzie lepiej ;P
* dobrze, że Ignaś jeszcze nie mówi. Mam więc jeszcze komu śpiewać <3

Babcia odebrała Aleksa z przedszkola, wsiadają do auta, by pojechać do jej domku, na co Aleks mówi:
A: Babcia jedziemy z Bogiem,
B: Oj mój kochany, pamiętałeś … <3
A: A Ty babciu już zapomniałaśśśś?
* jakby mogła <3

Idziemy do przedszkola, akurat poniedziałek, co wiąże się z żalem i wzruszeniem. Po chwili szlochania, Aleks krzyczy:
A: Mamo, ja już nie chcę tej kipy!
M: Czego synku?
A: No tej kipy w nosie, weź ją!
* szkoła taty!

Idziemy w stronę auta, chcąc przyspieszyć mówię:
M: szybciutko pączuś jedziemy,
A: sama jesteś pączek!
M: a jaki?
A: jak to jaki? Tłuściutki! ;)
* liczyłam, że słodziutki:P

Tato wrócił z zakupów z paletkami dla chłopców, Aleks szybko rozpakował, wziął paletkę podrzucił piłkę i odbijając w stronę Ignasia, woła:
A: Ignaś, aportuj! ;P
* na czasie Psiego Patrolu.

Zbudowałam z Aleksem 2 wieże – do zabawy wkroczył tata:
S: oo Aleks mamy już 2 wieże,
A: nie tata! Jedna jest mamy, druga jest moja,
S: tak wiem, ale to jest jedna, ta druga, więc w sumie mamy dwie,
A: ty mnie nie słuchasz, to nie są mamy wieże, jedna jest moja!
S: Magdaaaaa, a jak ja mam to mu wytłumaczyć?
* faceci:P

Aleks bawi się ciastoliną, zrobił wałeczki, pociął na kawałki i formuje kuleczki rączką o podłogę. Zerkam na niego prasując i pytam:
M: Alekssss, a kto Cię nauczył robić takie ładne kuleczki?
A: ciocia Agnieszka z przedszkola,
M: a wiesz, że ja tak nie umiem?
A: wiem, bo Ty do przedszkola nie chodziłaś :P
* dziecko prawdę Ci powie ;P

Robiąc pieczątki na brystolu, Aleks zrobił jedną zbyt szybko i wyszła nie wyraźnie, powiedziałam:
M: oj Aleks, ta pieczątka jest nie ładna,
A: oj mama, zaraz ją zmyje,
M: ciekawe czym?
A: jak to czym? Mokrą chusteczką! Ona przecież wszystko zmyje.
Tak też zrobił po czym stwierdził:
A: O NIE! Mama, jednak będziemy musieli wypierzyć (wyprać).
* i kto tu sprząta?

Odjeżdżamy od moich rodziców, Aleks całuje dziadka, po czym mówi:
A: Dziadek, a Ty to musisz się ogolić, bo masz straszne kolce!

Ignaś puścił bączka, na co Aleks mówi:
A: Ignaś jak się pierdnie, to się mówi przepraszam. Nie wiesz o tym?
* kultura przede wszystkim <3

Jestem w kuchni, chłopcy w pokoju. Aleks układa puzzle, Ignaś oczywiście wspina się po kanapie, by mu przeszkodzić. Nagle słyszę:
A: Ignaś – a sio! a sio! ;-)
M: Aleks tak się nie mówi,
A: a co mam powiedzieć? Do budy!? ;P

Leżymy w łóżku. Zaczynają się poważne tematy:
A: mamo, a dlaczego mój nos jest taki mały?
M: synku jak urośniesz, to Twój nosek też,
A: mamo, a z czego zrobił się nos? Z kałuży?
Powstrzymując się ze śmiechu, pytam:
M: dlaczego tak myślisz?
A: a bo gdy Ignaś ma katar, to z jego nosa leci woda, a wiesz co … moja kałuża musiała być błotna, bo mi nie leci :P

Sobota, chwila relaksu (czyt. kąpiel w wannie). Chłopaki, wszyscy 3-ej na balkonie. Nagle otwierają się drzwi i wpadła Aleks:
A: mamo! tata zerwał kwiatka!!!
M: nic się nie stało, nic już nie zrobimy
A: mamo! stało się, trzeba naprawić
M: ale jak synku?
A: musisz wyjść z tej wanny i iść do sklepu po kropelkę, ona przecież wszystko sklei!
* no i po relaksie …

Poranek, przybiega Aleks do naszej sypialni i pyta:
A: Mamo! a czemu Ty tak długo spałaś?
M: a skąd wiesz, że długo? Która godzina?
A: no spójrz jak urosłaś!
M: aaa a Ty urosłeś przez tą noc?
A: pewnie! niedługo będę duży jak Wiktor, a Ty jak jego mama!
M: nie synku, ja już nie urosnę …
A: mamo nie martw się, urośniesz, musisz tylko dużo jeeeeść ;)
* tym sposobem urosnę w szerz :P

Aleks przypadkowo nadepnął na moją stopę
A: mama nie boli, prawda?
M: boli boli …
A: mama do wesela się zagoi!
M: ale my nie mamy w tym roku wesela …
A: to zrobimy! ;-)
* w takim tempie to szybko zostanę teściową :P

Tyleeeeee radości mamy na co dzień. Życie z trzylatkiem jest radosne, słowo „nie”, w końcu zamieniło się w „tak” ;-) ale o tym w kolejnym poście, podsumowaniu tych 3 lat, które zmieniło wszystko … <3

zdjęcie z przedszkola <3